Z Grunz lecimy już bezpośrednio na Prenzlau. Do przejechania najbardziej atrakcyjny, 20 kilometrowy odcinek trasy. Od razu za Grunz zaczynają się zjazdy i podjazdy. Raz większe raz mniejsze ale droga do Prenzlau prawie wcale nie jest płaska. Puls stabilizuje się nam na poziomie 160-170 ud/min. ale jest super. Diabeł zachwycony jest tą trasą. Bardzo podoba mu się to miejsce. Dochodzimy wspólnie do wniosku, że to idealne miejsce na treningi przed sezonem. Kilkakrotne pokonanie tego odcinka może dać ostro w kość.
Dojeżdżamy do Prenzlau i kierujemy się na kebab, który tak bardzo zachwalał Misiacz. Z ogromną przyjemnością muszę potwierdzić, że kebson jest pierwszoligowy! Po raz kolejny Artur jest zachwycony ;)
 

 
Po jedzeniu czas znaleźć rowery. Grzegorz jakiś czas temu dopytywał się czy je odwiedziłem, a ja jakoś nigdy nie miałem do nich po drodze, choć bywałem bardzo blisko. Tym razem nie odpuściłem. Mała sesja na rowerach jest dowodem na to, że zaliczyłem w tym roku ostatni, zapomniany cel.
 

 

 

 

 

 
Po sesji czas na powrót do domu. Wybieramy drogę przez Brussow. Zaraz za Prenzlau zamieniamy się rowerami. Tym razem znowu Artur jest zachwycony. Jeśli nie liczyć źle ustawionego siodełka i kierownicy wszystko inne to bajka. Łatwość z jaką rower przyspiesza, zmiana przełożeń - wszystko super. Diabeł kolejny raz tego dnia jest pod wrażeniem. Dość długo jedziemy zamienionymi rowerami. Niestety po pewnym czasie czuję ból w kolanie. Artur ma troszkę krótsze nogi i przez pewien czas pedałując jadę na zgiętej nodze. Z takim samym bólem jechałem od Stepnicy podczas objazdu zalewu. Pod Brussow dokonujemy zmiany powrotnej. Rowery wracają do właścicieli. Niestety lekki ból towarzyszy mi już do końca podróży. W Locknitz zatrzymujemy się jeszcze na chwilkę aby coś dolać do bidonów (niestety mało zabraliśmy picia) i prosto do domu. Tempo iście spacerowe. Znowu dużo jazdy obok i rozmawiania. Ostatni postój robimy jeszcze w Będargowie. Tym razem znowu chodzi o uzupełnienie płynów. Przy okazji delikatnie oblewamy rowery aby tryby się nie zatarły.
 

 

 
Od sklepu grzecznie prowadzimy roweru i czekamy aż resztki izotonika wyparują z organizmu.
 
Na koniec krótkie podsumowanie. Przede wszystkim - po raz pierwszy nie mam za dużego roweru! O wrażeniach jazdy Focusem pisałem poprzednio. Tym razem jeszcze mogę dodać, że podczas jazdy czuję się jak scalony z rowerem. Drobne korekty w ustawieniu siodła i kierownicy i będzie IDEALNIE! :)

PS. jeszcze rano podczas ostatniej korekty ustawień zniszczyłem zacisk sztycy. Przy dokręcaniu pękła śruba zacisku. Co się później okazało, klucz dynamometryczny podczas dokręcania "zastrajkował" czyli się zje... Nie dość, że klucz do du... to jeszcze do kupienia nowy zacisk. Na wycieczkę pojechałem z zaciskiem od Treka ;)