Police

Wtorek, 25 sierpnia 2015 · dodano: 25.08.2015 | Komentarze 6

Nie wiem jak to napisać? Powinno być: szkoda, że państwo tego nie widzieli ;) Czego to "państwo" nie zobaczyli? Oczywiście mnie w lesie ;)
Jeszcze w pracy dostałem sms z propozycją wyjazdu, a że wiatr był spory Paweł zaproponował... las. Raczej nie jest to moja bajka. Nie mam techniki i nie potrafię jeździć kompletnie w terenie. Rower nauczył mnie podchodzić z pokorą do każdej przeszkody, nawet najmniejszego krawężnika (leżałem nie raz), zakrętu (również zaliczyłem glebę) czy torów (tu też padolino). Lecz gdzie tym miejskim przeszkodom do leśnych wyzwań! Zjazdy i podjazdy po piachu czy korzeniach to normalka. W dodatku podjazdy jakich nie uświadczysz w mieście... Więc nie za bardzo w moim przypadku ciągnie wilka do lasu ;) Jednak dzisiaj postanowiłem stawić czoła wyzwaniu rzuconemu przez Pawła. Zaczęło się od dojazdu na Arkonkę. Tym razem ja pokazałem "Jurkowi" bezpieczną drogę bez aut. Był zaskoczony i zadowolony. Lecz gdy tylko wjechaliśmy do lasu pokazał pazurki i swoją dobrą technikę. Na początkowym odcinku od ulicy do kąpieliska zniknął mi z oczu ;) Na szczęście się w porę opamiętał i oprócz jednego razu całą drogę był grzeczny.
Z Arkonki lasem na Głębokie i na początek podjazd "Miodowa lasem" - nie wiem dlaczego po raz kolejny Garmin nie zaliczył mi tego segmentu... nie wiem gdzie robię błąd? Później przecięliśmy Miodową i zaczynamy... kolejny podjazd. Bardziej płaski ale za to dłuższy i po piachu. Było zacnie. Jak się później okazało cały podjazd od leśniczówki do szczytu ma ponad 100 metrów. Myślę, że to fajna miejscówka na ćwiczenia. Później dalej lasem wąskimi singlami na krawędziach jarów. Troszkę po piachu w lesie aż dojeżdżamy do potoku Grzybnica. Tutaj zatrzymuję się i schodzę z roweru. Rezygnuję na widok ostrego zjazdu po korzeniach. Paweł nie pęka i zjeżdża, ja schodzę. Po drugiej stronie jeszcze bardziej stromy podjazd. Chciałem zrezygnować jednak Paweł przekonuje mnie abym spróbował. Zaczynam od 1/1 ale ucieka mi tylne koło, zmieniam na 1/3 dociążam tył... i wjeżdżam ;) Na górze czekają oklaski od Pawła. 100 kg wdrapało się na górę. Później już fajna trasa hopkami po lesie. Bardzo szybkie zjazdy staram się jechać na granicy "mojego" ryzyka. Kilka razy udaje mi się wyjść z opresji mniejszych czy większych dzięki radą Bartka dotyczących pozycji.
Robi się coraz ciemniej. W ciemnych okularach i gęstym lesie widać coraz mniej... Decydujemy się na powrót drogą zamiast lasem. Gdy wjeżdżamy do Polic zaczyna kropić. Gdy wyjeżdżamy nad głowami rozpętuje się ulewa! Deszcz towarzyszy nam do samego Pilichowa. Jesteśmy totalnie przemoczeni. Jednak nie ma co narzekać bo bywało gorzej. 
Od Pilichowa wracamy już bardzo spokojnie do Warzymic.
Koniecznie muszę jeszcze raz przejechać tą trasę ale tym razem wrócę już lasem ;)
 

Komu przeszkadzało takie ładne słoneczko? :)