Nauka jazdy

Piątek, 17 lipca 2015 · dodano: 18.07.2015 | Komentarze 0

Kolega, a zarazem sąsiad Marcin z którym miałem przyjemność zaczynać moje rowerowe wojaże po okolicy stał się właśnie dumnym posiadaczem roweru szosowego! Właśnie od wycieczki pociągiem do Gryfina w 2012 zaczynałem pisać ten blog.50 km jednego dnia wykończyło nas kompletnie. Potem jeszcze kilka razy byliśmy razem na rekonesansach okolicznych terenów i nagle nasze drogi się rozeszły. Marcin postawił na wodę czyli windsurfing, kajaki, pływanie, a ja wszystko postawiłem na rower. Z roku na rok jeździłem więcej i więcej. Marcin natomiast coraz rzadziej wyciągał rower. Jakiś czas temu wspomniał mi, że jest zainteresowany zakupem roweru szosowego. Pomyślałem, że mój Trek będzie na początek w sam raz. Liczyłem, że spodoba mu się na początek mój Trek jednak okazał się za duży. Marcin kupił również Treka ale o dwa numery mniejszego w rozmiarze 56 cm. Mój jest chyba nawet na mnie odrobinkę za duży.... Nie zmienia to faktu, że Trekiem od momentu jego zakupu w 2013 do jesieni 2014 czyli w około 1,5 roku przejechałem 7,5 tys km i tylko raz (podczas objazdu zalewu) odczułem to, że mógłby być mniejszy...
Z domu ruszyliśmy bardzo spokojnie zaproponowaną przeze mnie trasą. Na samym początku Marcin ruszył z impetem. Jednak już w Przecławiu czyli po około 1 km dał się wyprzedzić :) Od tej pory oglądałem się tylko aby nie odjechać za daleko. Na prostej i na zjazdach było w miarę. Jednak nawet najmniejsza "zmarszczka" przy mojej równej jeździe powodowała to, że Marcin zostawał z tyłu i musiałem czekać. Tak było do samego końca mojej trasy. Przy okazji zrobiliśmy, a w zasadzie Marcin zrobił swoją najlepszą średnią w swoich dotychczasowych wyjazdach, w sumie Marcin na szosie przejechał dopiero około 200 km. Piątkowy wyjazd można więc jeszcze zaliczyć do nauki jazdy na szosie :) 


Szosa jest git! :)
  Pokaż trasę GPS

To nie był przypadek

Czwartek, 16 lipca 2015 · dodano: 16.07.2015 | Komentarze 1

Nie było przypadku we wtorkowym tempie wyjazdu. Wtedy miałem jeszcze jakieś wątpliwości czy może wypoczynek tak na mnie dobrze podziałał, że fajnie jechało mi się zarówno w Neusterlitz jaki i we wtorek z Pawłem, że niby pogoda sprzyjała, świetna temperatura kompletnie bez wiatru. Dzisiaj powtórzyłem wyjazd z Pawełem. Trasa dokładnie taka sama jednak warunki różne. Temperatura podobna ale wiatr jakby się obudził. Nie był to "huragan" taki jak tu często na północnym-zachodzie można uświadczyć ale wiatr był odczuwalny. Pojechaliśmy prawie tak samo (mimo gorszych warunków). Różnica między przejazdami to jedyne 40 sekund. 
Muszę przyjrzeć się prędkościom i  sprawdzić jak inaczej przejechać tą pętelkę. Gdzie można byłoby jeszcze coś urwać (można oczywiście wszędzie - jednak tak na moje możliwości)? :)
Jeszcze jedną różnicę znalazłem. Dzisiaj przyjechałem bardziej zmęczony niż we wtorek (co można zobaczyć na poniższym zdjęciu - dzięki Paweł :) ).
 


Troszkę dzisiaj mnie to kosztowało...
  Pokaż trasę GPS

Miłosne wyznanie

Wtorek, 14 lipca 2015 · dodano: 14.07.2015 | Komentarze 5

Kocham moich zachodnich sąsiadów za ich idealnie równe, szerokie, czyste i zawsze puste asfalty... I nie opuszczę was aż do śmierci ;)
No dobra, koniec tych czułości i teraz do rzeczy ;)
Właściwie do jakiej "rzeczy"? Co tu pisać..? Zabrałem dzisiaj Pawła vel Jurek Kiler na małą przejażdżkę. Obiecałem mu, że będzie bardzo krótko i treściwie, to znaczy w miarę mocno. No i tak było. Przejechaliśmy moją starą czterdziestkę w całkiem niezłym tempie. Paweł dzielnie trzymał koło prawie przez całą drogę. Niestety na zmiany to dziś za bardzo nie mogłem liczyć. W momencie gdy wychodził z mojego koła i chciał mi dać zmianę okazywało się, że przestaje jechać ;) No cóż... raz się wozimy u kogoś na kole, innym razem to my kogoś wozimy :)

PS. Na pocieszenie po straconym KOMie na stracie myślałem, że powetuję sobie tą stratę jakimś KOMem na GC... No i bym zrobił to na Granica_Kołbaskowo gdyby nie wynik chłopaka o pseudonimie DanielAnd, który wrzucił jako kolarstwo wyniki jazdy samochodem... bo raczej nie zrobił 4 km segmentu ze śrdnią 61 km/h.
 
Poniżej 3 różne odcinki dróg po których mam przyjemność jeździć ;) Jak nie kochać takiej jazdy?
 






Teraz małe pocieszenie dla Krzysia ;)
 

Pancerne Schwalbe Durano Plus też nie są "nie do przebicia" ;)
  Pokaż trasę GPS

Spontan

Poniedziałek, 13 lipca 2015 · dodano: 13.07.2015 | Komentarze 1

Rzadko zdarzają mi się takie akcje jak dzisiaj. Od podjęcia spontanicznej decyzji do wyjścia z rowerem minęło kilka minut. Totalnie nie planowany popołudniowy wyjazd stał się faktem. Od wtorku miałem jeździć ponownie do pracy rowerem ale chyba jednak wybiorę popołudniowe wyprawy na szoskę ;) Dojazdy do pracy przełożę na dni gdy będą bardziej sprzyjające okoliczności ku temu aby jechać i wrócić rowerem. 
Zdjęć znowu nie ma. Tym razem nie ze względu na to, że zapomniałem naładować kamery ale najzwyczajniej cel wyjazdu był zupełnie inny :)
PS. Tak przy okazji udało mi się wskoczyć na 3. miejsce na segmencie Krackow - Nadrensee w GC :) 

Uzupełnienie ;)
Miało nie być zdjęcia ale zapomniałem o nowym "meblu" :)


Giant też już będzie miał swój wieszak ;)
 
Dla Danielo ;)


Rower normalnie stoi na kołach, w korytkach (zmieści się w nich również szeroka opona MTB)
 

Dodatkowo zaczepiony jest za pedał.
 

Od siebie dodałem dwie gumy, które zmniejszyły odrobinę otwór oraz zapobiegają otarciom. 

Wieszaki znalazłem w Allegro. Wg mnie były najlepiej wykonane (kosztowały 55 zł + przesyłka). Można kupić o połowę tańsze, kwestia gustu :)

Pokaż trasę GPS

Na podbój zachodu

Sobota, 11 lipca 2015 · dodano: 12.07.2015 | Komentarze 5

Jak zwykle przed dobrze zapowiadającym się pogodowo weekendem w głowie pojawia się pytanie gdzie by tu pojechać? Po serii trzech tygodni z maratonami i tygodniowej przerwie na lekkie podleczenie drobnych urazów właśnie sam stanąłem przed takim dylematem. Dookoła zalewu nie było sensu jechać w obawie przed atakiem turystów na nadmorskie miejscowości, na południu byliśmy w czerwcu, na północ jeździmy dość często, na wschód nie jeździmy pozostał więc niezbadany zachód. No może tak nie do końca niezbadany. Zachód został przebadany dość dokładnie do okolic Prenzlau. Co jest za Prenzlau tego nie wiedzieliśmy.
Rzut oka na mapę i w bardzo rozsądnej odległości znalazłem Pojezierze Meklemburskie. Teraz pozostało mi namówić Krzyśka aby się ze mną tam wybrał, a w zasadzie nas zawiózł. Krzysiek zadzwonił z kolei do Artura i tym sposobem było nas już trzech. Kwestia zaplanowania trasy na 150-200 km spoczęła na moich barkach. Jednak jak tu cokolwiek planować gdy kompletnie nie zna się tamtejszych dróg. W sumie mógłbym oprzeć się na głównych drogach i tym sposobem zaplanować trasę na dwieście... ale przecież nie o to chodziło, żeby sobie pojeździć na głównych drogach wśród aut. Fajniejsze jest jeżdżenie małymi, lokalnymi drogami przy okazji odwiedzając fajne miejsca. Jednak jak to zrobić? No i tu z pomocą przyszło mi www.gpsies.com. Na mapie znalazłem miejscowość na tyle dużą aby bezpiecznie zostawić auto i tak aby była w rozsądnej odległości od naszego domu. Następnie w wyszukiwarce kazałem znaleźć rundę ok 200 km przeznaczoną dla roweru szosowego. Tym sposobem trafiłem na trasę kolegi z Berlina, który na szosie przejechał 208 km rundę startując z Neusterlitz. Trasa zaczynała się i kończyła na dworcu i przewidywała dwa punkty postojowo-żywieniowe. Niestety nie przewidziała, że w sobotę to Niemcy nie pracują. Oryginalny ślad po którym jechaliśmy można zobaczyć TU. Dzień przed wyjazdem wgrałem ślad do Garmina zakładając, że rzeczywiście droga będzie przeznaczona na szosę bo w niektórych punktach wydawała mi się dość, powiedzmy ryzykowna ;)
Po godzinie ósmej zjawili się Krzysiek z Arturem i ruszyliśmy razem na podbój zachodu. Do punktu startu mieliśmy 124 km. Wybraliśmy dojazd trasą krótką. Trasa krótka okazała się wolna więc złapaliśmy troszkę spóźnienia. Na miejscu byliśmy troszkę po 10tej a na trasę ruszyliśmy dopiero o 10:40. Już pierwsze kilometry przez miasto zasiały we mnie niepokój. Po raz kolejny (tak samo jak byliśmy u Joachima) przejechaliśmy po szutrze przez jakiś park. Jak się później okazało mój Garmin ma tendencję do wyszukiwania "skrótów" zapisanej trasy no i właśnie takim skrótem niepotrzebnie pojechaliśmy. Chwilę później byliśmy znowu na zaplanowanej trasie. Okazało się, że droga "wylosowana" przeze mnie była super! Boczne drogi, które omijały główne szlaki komunikacyjne okazały się prawie zupełnie puste i oferowały niesamowite widoki. Niestety nie będę mógł ich pokazać bo dałem ciała i pojechałem z nienaładowaną kamerą... Kilometry mijały nam dość szybko. Pierwszy, krótki postój na batona i przetankowanie bidonów robimy po przejechaniu 70 km. Zajęło nam to troszkę ponad dwie godziny czyli nadrobiliśmy troszkę opóźnienia z dojazdu. Jedziemy dalej fajnymi drogami, czasem jest to dobry asfalt, a czasem prowadząca przy ulicy DDRka. Właśnie na takiej fajnej DDRce 20 km później mamy kolejny, tym razem nieplanowany postój. Osoby, które czasem tutaj zaglądają mogą się domyślić czym był on spowodowany. Tak, macie rację! Tak jak "bez gwiazdy nie ma jazdy" tak bez przebitej opony Krzyśka również nie ma jazdy. Jednak trzeba go pochwalić bo w tej dziedzinie ma już niezłą wprawę. Niewiele czasu potrzebował na przełożenie dętki i napompowanie koła. W skróceniu czasu tego procesu pomogła nowa pompka Lezyne Control Drive na naboje CO2. Po krótkiej chwili byliśmy znowu na trasie pokonując kolejne kilometry. Tak szybko jak leciały kolejne kilometry tak szybko kończyły nam się zapasy w bidonach. Około 120 km było już niewesoło... W bidonach ostatnie krople, a we wszystkich wioskach przez które przejeżdżamy wszystko pozamykane, żadnych sklepów, barów itp. Powoli tracimy nadzieję, że coś znajdziemy. Jadąc bocznymi drogami nie mamy również szans na stacje benzynowe, które są przy głównych drogach. Na 130 km susza w bidonach mimo poczynionych oszczędności. Jednak pojawia się nadzieja. Przed nami ukazuje się spory kościół. Jednak nasza trasa zakręca przed miejscowością gdzie on się znajduje. Zjeżdżamy jednak z trasy, bo jak jest kościół to może będzie otwarty jakiś bar.... Jednak zamiast baru trafiamy na malutki wiejski sklepik. To nie może być fatamorgana! Otwarty w sobotę późnym popołudniem sklep w niemieckiej wiosce to chyba cud! Wchodzimy gdy miła, starsza pani miała już zamykać. Kupujemy 3 duże wody mineralne, sok, ja sobie sprawiam loda, a Krzysiek i Artur wybierają zimne piwko ;) Zalewamy bidony, ja wcinam loda, a oni delektują się browarkiem. Jak się okazało była to nasza jedyna prawdziwa przerwa. Później zatrzymujemy się jeszcze ana chwilę na 170 km rozprostować plecy i nogi. Na sam koniec skracamy o kilka kilometrów zaplanowaną trasę i główną drogą jedziemy na miejsce naszego startu.
Przez prawie 7 godzin jazdy przejechaliśmy troszkę ponad 200 km. Łącznie ze wszystkimi przerwami, tymi nieplanowanymi i planowanymi zajęło nam to 8 godzin. Na koniec zatrzymujemy się już autem w Netto gdzie dokupujemy jeszcze troszkę płynów na drogę. Wygodnie zajmujemy z Arturem wygodną kanapę w wygodnym volvo i część drogi spędzamy nawadniając organizmy, współczując Krzyśkowi, że tym razem musi nas wozić ;) napoje kończą się po niecałej godzinie ;) W domu jestem przed 21 i tak kończy się ta bardzo udana wycieczka... choć dzień trwał jeszcze znacznie dłużej ;)


















     





Pokaż trasę GPS

Maraton w piekle

Sobota, 4 lipca 2015 · dodano: 04.07.2015 | Komentarze 4

Kto się dzisiaj wybrał pojeździć ręka w górę!?
Jesteście szaleńcami albo jesteście chorzy na rower! Niestety ja też się do Was zaliczam... pojeździłem odrobinę sobie. Czy żałuję? Może troszkę, że nie wybrałem mini... To byłby optymalny dystans i czas no i może wynik byłby lepszy niż na mega. 
Krzysiek miał nosa, że nie pojechał dzisiaj ścigać się w Świdwinie. Nawet sobie nie wyobrażam tego co byłoby w drodze powrotnej. Nie było Krzyśka i musiał mi wystarczyć PIH ;)
No dobra, po tym obiecującym początku czas przejść do konkretów. Zaraz po wjechaniu na Orlika w Świdwinie (tym razem numery były wydawane na Orliku gdzie był również start - dobra decyzja) spotkałem Adama znanego pod wszystko mówiącym pseudonimem Coolertrans. Na pytanie o nastawienie (Adam - Pancernik jechał na 228 km) usłyszałem - Idź ty w tiiiiii, tiiii.... tiiiii.... :) W ustach zrównoważonego Adama takie przesłanie zasiało we mnie nutkę niepokoju. Zaparkowaliśmy z Arturem, który przyjechał zaraz za mną w dokładnie tym samym miejscu co w zeszłym roku.  Jak zwykle przygotowania do startu zajęły mi więcej czasu niż przypuszczałem. 
Tym razem znowu startowałem na samym początku i dosłownie tak samo jak w Gorzowie o mało co nie spóźniłem się na start. Pojawiłem się dopiero w momencie gdy czytano moje nazwisko jako ostatniego z grupy. Na szczęście Artur startował 6 minut po mnie więc na spóźnienie miał małe szanse ;) O godzinie 8:30 ruszyliśmy... 
Sam maraton "naturalnie" podzielił mi się na 4 etapy.

I Etap - grupa 0:00 - 1:17
Zaraz po starcie zwyczajowe badanie. Tym razem nie było ostrych zaciągów ale spokojnie kręcenie na zmianach. Jeden mniej, drugi więcej trzeci wcale. Po kilku pierwszych kilometrach można było ocenić kto jak chce jechać. Szybka selekcja i z 10 zostało aż 7 osób. Na nieszczęście dla mnie jazda była totalnie nierówna. Zmiany na alibi, odpuszczanie zmian, czarowanie czyli totalny burdel. Nie lubię tak jeździć wiec po 27 km na podjeździe za małą pętelką na rondzie w Świdwinie zaatakowałem licząc, że ktoś się do mnie doczepi. Niestety przeliczyłem się i odjechałem sam. Po pierwszym ataku jechałem sam ładnych parę kilometrów licząc, że dojdą mnie najlepsi z grupy startującej 3 min po nas. Po raz kolejny się zawiodłem. Zamiast nowej grupy dogoniła mnie stara. Bezsensowna wymiana zdań z kolesiem, który udawał zmiany uświadomiła mi, że na szansę muszę czekać... Kolejna ucieczka, tym razem z chłopakiem z Trzebnicy po kilku kilometrach została skasowana przez moją starą grupę wspomaganą przez Tadeusza Przybylaka i jego grupę, która startowała 3 minuty za nami...

II Etap - grupa + 1:18 - 2:35
12 osobowa grupa to już jakaś siła. Przez pewien czas wydawało mi się, że będzie dobrze. Były zmiany, była praca chociaż o różnej jakości to mimo wszystko była. Poczułem, że jednak może być ok. Nie wyczułem, że praca pracy nierówna. Nie wziąłem również pod uwagę tego, że wcześniej dałem troszkę więcej z siebie niż inni. Zemściło się to na mnie po 80 km. Na jednej ze zmarszczek po swojej zmianie nie dałem rady utrzymać ostatniego koła... Grupa nie zna litości... 

III Etap - samotność 2:36 - 3:40
Ze złością (na siebie) patrzyłem jak mi się oddalają. Powoli aczkolwiek systematycznie ich przewaga rosła. Bezsilność w takich sytuacjach jest paraliżująca. Wszystko mówi - GOŃ.... tylko ani nogi ani płuca nie słuchają tej komendy... Są totalnie głuche na wołanie, choć wiedzą co czeka ich dalej... Samotna jazda, którą przerabiałem już w Gryficach spotęgowana przez upał i kurczące się zapasy izotoników bardzo negatywnie wpływała na moje morale. Czary goryczy dopełnił błąd, który popełniłem skręcając z ronda w zły zjazd w Połczynie Zdrój. Jak się okazało nie tylko ja to zrobiłem. Następne samotne kilometry bez chwili cienia, bez chwili oddechu całkowicie mnie zdemotywowały. Nawet trójka chłopaków przejeżdżająca obok, a za nimi w eskorcie auto nie wyzwoliła we mnie ducha walki. Duch walki poległ na podjeździe zaraz za Połczynem. 100 metrów do góry na krótkim odcinku po przejechaniu 100 km w koszmarnym upale spowodowało, że najchętniej zastosowałbym strategię Pancernika ale na szczęście nie wziąłem ze sobą kasy...

IV Etap - ratunek 3:41 - 4:49
Być może gdybym zabrał ze sobą kasę to bym siedział w sklepie pijąc coś zimnego w momencie gdy dogonił mnie samotny Artur. Na moje szczęście był samotny bo inaczej pewnie pomknąłby nie zwracając na mnie uwagi. Ostatnie 40 km pokonaliśmy już razem. W zasadzie to on je pokonał, bo moja pomoc w ich pokonaniu była symboliczna, nie licząc tego momentu gdy uratowałem mu życie gdy jechał z opuszczoną głową na czołówkę z samochodem :) 
Ile było narzekania przez te ostatnie kilometry to wiemy tylko my... dojechaliśmy na oparach bidonów. Ostatnie pół bidonu Artura piliśmy na spółkę (DZIĘKI) przez ostatnie 10 km. 

To był mój najtrudniejszy maraton jaki przejechałem. Nie dość, że w potwornym upale (Diabeł powiedział, że tak wygląda piekło) to jeszcze w dodatku taki "pomarszczony". 
Tym razem moje wyniki nie są już tak spektakularne jak w Gorzowie ale i tak jestem z nich zadowolony. 14 w OPEN i 5 w M4 to wszystko co udało mi się "ugrać"


Jeszcze zadowoleni, nie wiedzieliśmy co nas czeka...


Przygotowania do "walki"


Nawet Diabła pieką kopytka


Dojechany

Pokaż trasę GPS

Czy to przeze mnie są te korki?

Czwartek, 2 lipca 2015 · dodano: 02.07.2015 | Komentarze 4

Troszkę mnie to zaczyna śmieszyć. Gdy dwa dni temu jechałem do pracy samochodem to korki były ogromne. Wtedy ponad godzinę zabrał mi powrót z pracy. Teraz gdy do pracy jeżdżę od dwóch dni rowerem korki jakby kompletnie zniknęły... Czy to ja robię korki? ;)
Jutro wykorzystam auto i zobaczymy czy znowu zrobię jakiś korek? 
Przy okazji dojazdu do pracy udało mi się nieznacznie poprawić czas na "ale urwał", a w czasie powrotu zrobiłem swój PR na Owocowej. Nawet na jednej z "wariacji" tego segmentu - Owocowa dla hardkorów udało mi się zrównać czasem z Grześkiem :P Niestety razem jesteśmy tylko na drugiej pozycji. Jakiś koleś pobił nas tam aż o 7 sekund (na 300 m)!!!
No dobra... tak na serio to jutro czas odpoczynku przed startem w Świdwinie. Zapowiada się bardzo gorąco, dosłownie i w przenośni. 

PS. szkoda, że Krzysiek nie jedzie. Będzie to mój pierwszy start bez niego. W pewnym sensie czuję się jak sierotka ;)
 

Z pracy...
  Pokaż trasę GPS

Na pięcie wirujesz znakomicie...

Środa, 1 lipca 2015 · dodano: 01.07.2015 | Komentarze 4

"Na pięcie wirujesz znakomicie
A na prostej potkniesz się o muldę
Na szczęście pracujesz całe życie
A na nieszczęście sekundę"*

To powinien być motyw przewodni dzisiejszego dojazdu, a w zasadzie powrotu z pracy. Gleba na zakręcie może bardziej na nawrocie, który pokonywałem wiele razy po raz kolejny uświadomiła mi, że rowerem to ja za bardzo nie potrafię jeździć. Nawrotka z ul. Nab. Wieleckie na Bulwar Piastowski kosztowała mnie zbite biodro, zbite śródręcza obu dłoni oraz podrapane przedramię. To straty, które są do zagojenia. Niestety ucierpiał również prawy grip. Co prawda nie jest jeszcze do wymiany ale widać już na nim ślady "walki" ;)

Może i pedałami potrafię obracać szybko i mocno ale to nie ma nic wspólnego z jeżdżeniem na rowerze. Może poczułem się za bardzo "kozacko" po obejrzeniu ostatniego popisu kolesia o pseudonimie Brumotti.  Nie powinienem oglądać takich popisów bo po nich jazda rowerem wydaje się banalna... Na końcu polecam filmik do obejrzenia...
 

Z pracy...

PS. Tak przy okazji udało mi się "odbić" segment Piastów_US /KOM/ :) 
4 sekundy zabrakło przy "Ucieczce z piekła" ale popracuję również nad tym ;)

Czapki z głów:


Pokaż trasę GPS
*Sekunda - Rahim

Historia się lubi powtarzać

Niedziela, 28 czerwca 2015 · dodano: 28.06.2015 | Komentarze 3

Dokładnie tak samo jak tydzień temu po maratonie w Choszcznie i tym razem na niedzielę zaplanowałem "czil". Również tak samo jak w ubiegłą niedzielę nie wytrzymałem w swoim postanowieniu i uciekłem pojeździć. Tym razem odrobinę sobie skróciłem dystans i zamiast z Tantow pojechać do Penkun wróciłem do domu przez Rosówek. Założone wczoraj plastry zdjąłem nieopatrznie dzisiaj rano sądząc, że nie będę jeździł, po zmianie decyzji przydałyby się bardzo. Znowu dokuczał mi ten cholerny Achilles. Muszę jeszcze tydzień wytrzymać i po Świdwinie coś z tym zrobię, bo nie sądzę żeby nastąpiła jakaś radykalna poprawa. Na razie się cieszę jedynie, że stan się nie pogarsza (tak mi się wydaje przynajmniej). :)
Dzisiaj znowu na drodze spotkałem sporo kolarzy i rowerzystów. Motywowali mnie do zabawy w "złap mnie". Nie było dzisiaj trudno i bez żadnych problemów złapałem wszystkie swoje "cele" nie męcząc się przy tym za bardzo ;)
To było zdecydowanie lajtowe popołudnie :)
 

Coś mi to przypomina... ;)


Pokaż trasę GPS

Przerwana passa - Gorzowski Maraton Rowerowy

Sobota, 27 czerwca 2015 · dodano: 27.06.2015 | Komentarze 10

Start w 1. Gorzowskim Maratonie Rowerowym był czwartym startem w ramach Pucharu Polski w szosowych maratonach rowerowych w tym roku. Muszę się po cichu przyznać, że po raz kolejny podchodziłem z ogromną rezerwą do tego startu. Achilles nie przestał mi dokuczać o czym się przekonałem podczas czwartkowego wyjazdu z Pawłem i ostatnio za bardzo to ja nie jeździłem. Tradycyjnie już w tym roku zaplanowaliśmy start na dystansie MEGA. Ponownie ruszyliśmy stałą ekipą czyli Artur "Diabeł" (nasz super lider), Krzysiek "Blady" (nasz najambitniejszy zawodnik) oraz ja :) Tym razem los ponownie nie był dla mnie łaskawy. Podczas losowania dostałem grupę startującą o 9:39, natomiast Artur i Krzysiek razem mieli startować 3 minuty po mnie. Gdy dowiedziałem się o tej konfiguracji pogodziłem się z porażką i wyrównaniem stanu rywalizacji z Krzyśkiem, bo do Diabła mi daleko. Kwestią otwartą pozostawał tylko czas w jakim mnie dopadną. Grzesiek, tydzień temu potrzebował około 30 minut i 20 km aby startując 3 minuty po mnie dopaść moją skromną osobę. Jako, że Grzesiek jest niepowtarzalny dałem chłopakom około godziny... :) Jednak przyznam się, że oglądałem się za siebie już po kilku kilometrach. Start maratonu usytuowany był w podgorzowskiej miejscowości Racław. Początek trasy do podjazd po słabym asfalcie. Uczulony startem w Gryficach ruszyłem na przód jako jeden z pierwszych. Okazało się, że te kilkaset metrów miało niebagatelny wpływ na moje dalsze losy. Podczas schodzenia ze swojej zmiany na dziurawym asfalcie chcąc ominąć dziurę aby nie skończyć maratonu po kilometrze zostałem potrącony przez jednego z chłopaków i zanim złapałem równowagę i rytm moja główna część grupy była już kilka metrów przede mną. Nie było szansy (jak dla mnie) ich łapać, pozostało czekać na Krzyśka i Artura. Nie robiłem tego bezczynnie, mijały kolejne kilometry, a ja jadąc samotnie obracając się liczyłem na pomoc. W końcu na starej "trójce" doszło mnie dwóch chłopaków z AGA TEAM. Tego właśnie potrzebowałem. Uczepiłem się kurczowo koła i wreszcie mogłem odpocząć. Po jakimś czasie gdy już złapałem oddech starałem się im pomóc wychodząc na swoje zmiany. Po 40 kilometrach okazało się, że pobiłem swoją życiówkę z Choszczna i dystans ten przejechałem w 1:03.22.! Muszę przyznać, że super jechało mi się z chłopakami. Jednak dalej obracałem się do tyłu wyglądając Artura i Krzyśka. Gdy wjechaliśmy na drogę 151 zauważyłem za plecami pogoń. Ucieszyłem się, że zajęło to im ponad godzinę. Gdy już nas dogonili krzyknąłem "cześć Artur" ;) Jednak przy najbliższej zmianie odkryłem, że wśród trójki która nas dogoniła nie ma Artura... No cóż, trzeba jechać. Tym razem jechaliśmy już w 6 osób. Odpoczynki były dłuższe i zmiany były mocniejsze. Prędkość oscylowała mniej więcej w granicach 37-39 km/h. Wypoczęty mogłem dawać takie zmiany. W takiej konfiguracji dokończyliśmy pierwsze kółko i zaczynaliśmy drugie. Jednak na PK doszło do małego zamieszania i nasz skromny peleton porwał się na dwie części. Ja zostałem z tyłu z chłopakami z AGA TEAM, a "harty" poszyły do przodu. Jednak po krótkiej naradzie zapadła decyzja "zespawania" grupy. Kosztowało to nas sporo energii ale się udało. Z perspektywy czasu widzę, że była to niepotrzebna strata energii, bo po kilkunastu kilometrach ponownie się podzieliliśmy. Jednak w troszkę innej konfiguracji 2-1-3. Nasza trójka została z tyłu "strażak" z Gorzowa w środku, a harty uciekły. Jeden z chłopaków w mojej grupie został bez wody więc zarządziliśmy postój na PŻ. Woda do bidonów i dalej w drogę. Po chwili dochodzimy "strażaka", który wypoczywa na naszym kole przez kilka zmian. Później jedziemy już solidarnie razem. Każdy ciągnie zmiany tyle ile może i na ile go stać. Coraz częściej atakują nas skurcze i prędkość troszkę spada. Przy pokonywaniu wiaduktu nad S3 na wysokości Baczyny dzięki swojej nieuwadze tracę koło i chłopaki mi odchodzą. Mimo desperackiej, kilkusekundowej próby pogoni nie udaje mi się ich dojść. Od tej pory jadę już sam. Obracam się i nie widzę szans na żadną pomoc. Zmuszam się do walki z samym sobą. Skurcze przechodzą z łydek na uda ale na szczęście dzięki radą Romka (dzięki WOBER) nie dokucza mi Achilles. Ostatnie kilometry pokonuje jak mówi Romek "siłą woli" zmuszam się do myślenia, że to tylko malutka część całego maratonu i głupio byłoby gdyby teraz mnie dogonili Artur i Krzysiek. Ze skurczami udaje mi się jakoś dojechać do mety. Wpadam wyczerpany i patrzę na zegarek. Odliczam kolejne sekundy do przyjazdu chłopaków. Woda, drożdżówka i dalej ich nie ma. Po ponad 9 minutach zjawia się Artur. 6 minut przewagi to sporo jak na takiego koksa jak Diabeł ;) Moja radość nie ma granic!!! Po prawie dwóch latach skończyła się passa moich porażek z Arturem. Nie znaczy to, że nie wygrałem z nim nigdy. Inaczej... nigdy z nim nie wygrałem gdy jechaliśmy na takim samym typie roweru :) Może to będzie tylko raz ale i tak się bardzo z tego cieszę. Krzysiek również przyjechał nadspodziewanie szybko. Stojąc na mecie z Arturem liczyliśmy na co najmniej pół godziny. Tymczasem Krzysiek przyjechał kilkanaście minut po Arturze.
Tyle na gorąco :)
Na koniec muszę pochwalić organizatorów. To najlepiej oznaczony maraton ze wszystkich w których startowałem do tej pory. Kolejne plusy to parking i start, fajne punkty żywnościowe ;)